Spawanie polega na utworzeniu połączenia składającego się z dwóch lub więcej części. Zaopatrując je miejscowo w energię cieplną, topią się, a następnie ochładzają, w wyniku czego powstaje spoina będąca podstawową częścią złącza. Podstawowymi materiałami są metale i ich stopy o takich samych lub podobnych właściwościach, które można topić i mieszać ze sobą, chociaż istnieje możliwość dodania dodatkowego spoiwa.
Rodzaje metod spawania można podzielić ze względu na wybór źródła ciepła.
Uniwersalność urządzeń, ilość możliwości oraz niskie koszty sprawiły, że spawanie elektryczne stało się najpopularniejszą metodą. Jego wariant GMAW (Gas Metal Arc Welding), powszechnie znany jako MIG/MAG, używany najczęściej przez początkujących spawaczy i amatorów, jest uważany za najlepszy ze względu na łatwość obsługi i wydajność. Pozwala na pracę w wieloma materiałami w różnych pozycjach. Warto pamiętać, że spawanie migomatem wymaga ochrony przed wiatrem, co sprawia, że praca w terenie otwartym jest nie lada wyzwaniem. MIG/MAG to spawanie za pomocą łuku elektrycznego, który powstaje pomiędzy stopioną elektrodą a obrabianym przedmiotem.
MIG (Metal Inert Gas – gaz chemicznie obojętny), stosowany do łączenia miedzi i aluminium oraz innych niezależnych metali i ich stopów, natomiast MAG (Metal Active Gas – gaz chemicznie aktywny) w przypadku materiałów stalowych. Spawanie MIG nie jest trudne do opanowania i może być stosowane zarówno na grubych, jak i cienkich blachach, w przemyśle ciężkim i maszynowym, w tym w branży remontowej, maszynowej i konserwacyjnej.
Najstarsza metoda spawania przy użyciu łuku elektrycznego, spawanie elektrodą otuloną – MMA (Manual Arc Welding), pozwala na spawanie cienkich elementów różnych metali i ich stopów oraz uzyskanie dobrej jakości spoiny. Dużym atutem jest możliwość używania jej na zewnątrz i na wysokości. Minusem jest koszt niezbędnych materiałów, słaba wydajność i duża ilość dymu spawalniczego, który towarzyszy podczas pracy.
Inną metodą jest GTAW (Gas Tungsten Arc Welding) lub TIG (Tungsten Inert Gas) stosowane w osłonie gazu obojętnego poprzez wytworzenie łuku elektrycznego za pomocą elektrody wolframowej. Dzięki tej metodzie użycie dodatkowego materiału nie jest konieczne. Szeroko stosowany do spawania cienkich odcinków stali nierdzewnej, stopowej i nieżelaznej, w tym stopów aluminium, magnezu i miedzi. Zapewnia brak odprysków oraz większą kontrolę, niż pozostałe metody, co skutkuje mocnymi, wysokiej jakości spawami. Ze względu na swoją złożoność spawanie TIG wymaga większej precyzji i jest trudniejsze do opanowania niż inne metody spawania.
Wybór odpowiedniej metody spawania zależy od umiejętności spawacza, rodzaju materiału, a także wymaganej wydajności i szybkości działania sprzętu oraz budżetu na zakup sprzętu i materiałów spawalniczych.
