Cięcie gazowe polega na doprowadzeniu metalu do temperatury. W kontakcie z palnikiem ulega on spaleniu, po czym ulatnia się w postaci tlenku metalu. Odpowiednio zaprojektowane palniki potrafią wymieszać konkretne proporcje gazu palnego z tlenem. Jako gaz palny wykorzystuje się materiały takie jak propan- butan i acetylen. Cięcie z acetylenem jest niezwykle efektywnym sposobem ze względu na właściwości osiągania wysokich temperatur. Jego dodatkową zaletą jest mobilność, wysoka jakość cięcia metali oraz opcja zmechanizowania procesów cięcia przy ich użyciu. Metoda ta jest wykorzystywana w wielu gałęziach przemysłu, m.in. w małych warsztatach lub wielkich halach produkcyjnych. Cięcie gazowe można używać do obróbki żeliwa, brązu, mosiądzu, stali oraz różnych stopów metali. Ponadto do lutowania, podgrzewania czy opalania.
Czym jest spawanie gazowe?
Spawanie gazowe polega na podgrzaniu obrabianego materiału za pomocą płomienia do odpowiedniej temperatury, aby uległ on degradacji oraz zmienił stan skupienia. Dzięki temu możliwe jest trwale zespolenie lub rozdzielenie stalowych elementów o grubości nawet 300 mm. Odpowiednio dobrany rodzaj palnika odpowiada za efekt i jakość cięcia. Mniejszy palnik to mniejszy strumień. To oznacza większą precyzję. Palniki wykorzystywane są do cięcia, a także do spawania. Jednak nie każdy metal nadaje się do obróbki tą metodą. Podatne metale to: brąz, mosiądz, żeliwo, żelazo, wolfram i tytan.
Czym jest cięcie plazmowe?
Natomiast cięcie plazmowe ma na celu topienie i wyrzucanie metalu ze szczeliny cięcia za pomocą silnie skoncentrowanego łuku elektrycznego z dużą wartością energii kinetycznej, który jarzy się pomiędzy ciętym elementem a elektrodą nietopliwą. Plazma wytwarzana jest przez palnik. Przepuszczanie strumienia sprężonego gazu przez łuk elektryczny powoduje jonizację i przez duże zagęszczenie mocy wytwarza strumień. Dysza, która znajduje się w palniku skupia łuk plazmowy. Ścianki dyszy zostają schłodzone i powodują zwężenie kolumny. W tej metodzie wykorzystuje się wysoką temperaturę w jądrze łuku plazmowego oraz niezwykle dużą prędkość strumienia. To sprawia, że materiał jest topiony i wydmuchiwany ze szczeliny.
W tym sposobie często stosowanym gazem jest powietrze. W urządzeniach o większej mocy używa się przede wszystkim wodoru, argonu, dwutlenku węgla, azotu oraz mieszanek: argon-hel czy argon-wodór. Strumień plazmy może ciąć materiały, które przewodzą prąd elektryczny i są wykonane z miedzi, aluminium i jego stopów, mosiądzu, ze stali stopowych lub węglowych oraz żeliwa.
Zalety i wady
Do zalet cięcia plazmą można zaliczyć, m.in. mały obszar wpływu cięcia, dobrą jakość powierzchni, małą szczelinę, szybkie przebijanie, prostą automatyzację procesu, zakres grubości cięcia od 0,5mm do 160mm, sprawne cięcie w pionie, małe odkształcenia cieplne, około 6 razy szybsza prędkość cięcia niż w przypadku cięć tlenowo- gazowych, niewielki wpływ temperatury na element oraz brak nadpalania materiałów cienkich. Do głównych wad należą zmiany w obszarze wpływu cięcia, hałas (nie dotyczy w cięciu pod wodą), silne promieniowanie UV, utrudnienia w utrzymaniu prostopadłości krawędzi, a także wysoka ilość dymów i gazów, które są szkodliwe dla zdrowia.
